امروز تو یه مجلسی بودم که قاری محترم آیات زیر رو تلاوت کرد:
واذکر ربک اذا نسیت....
به زبون خودم بگم: هروقت خدا رو فراموش کردی خدا رو یاد کن...
ربطش به پست قبلی وبلاگ هم جالبه...
اتفاقا سخنران مجلس هم راجع به ذکر خدا صحبت می کرد:
فاینما تولو فثم وجه الله(پس به هر طرف روی کنید به سوی خدا روی آورده اید) .....
کل شیء هالک الا وجهه(همه چیز فانی است جز صورت پروردگاری آن)...
.
.
.
یه سیل عظیمی دارن اطراف ما ذکر خدا رو میگن. خالا ما کجای کاریم؟...
به نظر میاد اونایی که از عالم بالا ما رو می بینن ما رو در یه احوال جنون ببینن....
اصلا توجیه نداره که همه چی در حال ذکرن و ما غافل....
حالا یکی بگه ببیننم عاقل تو زمان ما کیه؟....
در ضمن ذکر هم چیزیه که باید بهمون عطا بشه و اگه کسی خال خوشی داشت حتما شکرش
رو به جا بیاره چون از جانب خدا بوده....
کسی که تماما روش به سوی پروردگاره امام زمان(عج) است...
اتصال به ایشون ذکر رو هم به همراه داره.
انشاا... هممون به اماممون برسیم و از دیدار چهره ی خایی اش بهره مند شویم....
اللهم عجل لولیک الفرج
این روزا که عزاداری حضرت سید الشهدا(ع) تموم شده آدم دلش بیشتر میگیره....
ایام محرم این مجالس عزا دلمو بیشتر گرم میکرد اما حالا بیشتر احساس غربت میکنم...
زمانی که امام زمان(ع) ظهور کنه(انشاا...) اولین حرفایی که میزنه راجع به مظلومیت و عطشان
بون جد مظلومشه...
یعنی موضوع اینقد مهمه؟
مگه تو کربلا چی شده که موقع ظهور اولین چیزایی که اهل عالم میشنون باید راجع به کربلا باشه...
یه عده روشنفکر زمان ما هم که ازکربلا هیچی نفهمیدن چیزایی گفتن که متاسفانه الان سر
زبوناس:به جای اینکه افکار امام حسین(ع) رو به ما نشون بدن بیشتر زخماشو نشون دادن...
یکی پیدا نشد بگه مگه ماهابا خوندن نهج البلاغه نهج البلاغه ای شدیم که حالا با افکار امام حسین(ع) امام حسینی بشیم...البته این حقیر نفی نیاز به معرفت و تفکر در واقعه عاشورا رو نمیکنم اما موضوع امام حسین(ع) ورای این حرفاس که بمونه انشاا... طلبتون...
آره واقعا مهمه...
اگه وقت شد انشاا... اهمیتشو تو پستای بعدی میگم...
یا حسین